Başlığa bakıp tatil için kolay yollar anlatacağımı düşünmeyin. Zaten çocuklarla tatil yapmak zor değil, eğlenceli olması gereken bir süreçtir. Eğer çocuklarla tatil yapmayı zor buluyorsanız; ya tatilinizi çocuklarla geçirecek şekilde uygun düzenlememişsinizdir ya da tatil beklentiniz çocuksuz olduğunuz temeli üzerine kurulmuştur. Bugün tatilde karşılaştığım birkaç aile ve onların tutumları nedeni ile oluşan krizleri sizlerle paylaşmak istiyorum.
Yemek yediğimiz deniz kıyısında, açık havada, çocukların rahatça dolaşabileceği, kimsenin rahatsız olmayacağı bir restoranda, arka ve yan masalarımızda iki aile vardı. Bir ailenin 5 yaşlarında bir kız çocuğu, diğer ailenin ise 3 yaşlarında bir erkek çocukları ile yemek yeme maceralarını tüm gece izledim. Beş yaşındaki çocuk bir miktar yemeğini yedi. Anne ve babası kendi aralarında sohbet ettiği için onların ilgisini çekemediğinden, iki kez tuvalete gitmek istediğini söyleyerek annesi ile masadan kalktı. Aile bir tabak daha yemek yemesini istediği zaman ise doyduğunu belirtti. Ama annesi yemeği yemesi gerektiği konusunda ısrar etti. Bu tartışma annenin “Bu yemek yenmezse tüm tatil boyunca dondurma yiyemezsin.” tehdidi ile devam etti. Baba araya girerek “Bak dondurma yiyemeyeceksin.” diyerek kendi, yemeği yedirmeye çalıştı. Çocuk daha fazla direndi. Annenin sesi yükseldi. Babanın elinde çatal, ısrarı arttı. Annenin “Bırak yemesin, dondurma yok ona.” şeklinde sözleri tüm masalardan duyulmaya başlandı. Çocuk sandalyeden aşağı kaymaya başladı. Kriz büyüdü, kimse yemeğini tam yiyemedi. Dondurma alındı mı bilmiyorum ama ne anne ne de baba, bana tatil boyunca dondurma almayacak kadar kararlı gelmedi. En baştan çocuk yemek yemişti. İnatlaşmaya girmeseler, kendi aralarında konuşacaklarına, onunla da bir şeyler paylaşsalar muhtemelen daha sakin ve eğlenceli bir yemek yiyeceklerdi.
Tabletle yemek, telefonla ebeveynlik olmuyor
Diğer aileye gelince tablo farklıydı. Karşılıklı oturan anne ve baba pek konuşmuyordu. Annenin yanına oturan 3 yaşındaki çocuğun önüne tabletten bir çizgi film açılmıştı. Büyülenmiş gibi gözünü kırpmadan tablete bakan çocuğun ağzına anne lokmaları tıkmaya çalışıyordu. Aralarda ise kendi telefonu ile ilgileniyordu. İlk birkaç lokmadan sonra, tableti eline alan ve arkasına yaslanan çocuk ağzını açmamaya başladı. Elleri ustaca tabletin üstünde gidip geliyor, üç lokmadan birinde ağzını açıyor, anne onun ağzını açmadığı lokmaları kendi yiyor ve aralarda telefonuna bakmaya devam ediyordu. Baba ise ikisine bakarak ve tek kelime konuşmadan kendi yemeği ile meşguldü. Tablet üzerinde gördüğüm o parmaklar, çatalı kolayca tutabilir ve kendi yemeğini yiyebilirdi. Eminim ki annesinin ağzına sokabildiği lokmalardan daha az yemezdi. Elinde bir tablet olmaz, anne telefon ile oynamaz ve hatta baba onlara katılabilir ve gerçekten üçü birden aynı masada ve yemek yiyerek zaman geçirebilirdi.
Son örneğimiz ise eczanede karşılaştığımız aile olsun. Anne, baba ve 8-9 yaşlarında iki erkek çocuktan oluşan ailenin babası ilaçları alırken, anne devamlı telefonla konuştu. Bu sırada iki çocuk raflarda duran tüm deodorantları tek tek alıp sıkmaya başladılar. Annelerinin yüzleri onlara dönük olmasına rağmen hiçbir şey söylemeden telefon konuşmasına devam etti. Diğer ailelerde müdahale etmemiştim, ama spreyler üstüme gelmeye başlayınca hakkım olduğunu düşünerek, sakin bir sesle “Evet çocuklar, onlar oyuncak değil, satılmak için. Hemen yerlerine bırakıp uzaklaşın.” dedim. Sakince istenileni yaptılar. İtiraz etmediler. Anneleri telefonla konuşmaya devam etti. İşleri bittiği zaman telefonu kapadı ve çocuklara dönüp “Hazırsanız gidelim.” dedi. “Sorun çocukların yaramazlığı değil, onların ne yaptıklarına bakmayan ve doğru şekilde, doğru geri bildirimi vermeyen ebeveynleri.” diye söylenen eczacı ile baş başa kaldık.
Çocuklarla tatil yapmak zor değil. Çocuklarla tatil yapmanın kolay yolu gerçekten onlarla, yaşlarına uygun, gereksinimlerine uygun, gerekli sınırlamaları yaparak ama onlara zaman ayırarak, onlarla paylaşarak gerçek bir tatil yapmaktan geçiyor.
